In Amerika ontvangt ze louter positieve kritieken. Sabrina Teitelbaum, artiestennaam Blondshell, weet haar openhartigheid te verpakken in het naamloze debuutalbum dat bol staat van poprock muziek met een vette knipoog naar de jaren ’90.
Nu voelt het wél goed….
Liefdesverdriet, de innerlijke strijd maar ook die met je omgeving over je geaardheid, verslaving …… we horen het allemaal voorbij komen op dit debuutalbum van de in New York geboren Sabrina die alweer enkele jaren LA als thuisbasis kent. Het mooie is dat ze al een beginnende muziekcarrière had onder de naam BAUM. Het voelde niet goed, het was te veel pop georiënteerd en in die tijd was de Amerikaanse ook volop bezig met zelfdestructie. Tijdens de pandemie gooide ze het roer om, liet de verslaving achter zich en begon met het schrijven van muziek waarin ze dus écht geloofde. Resultaat is een krachtig album met negen liedjes die tegen het Poprock genre schuren en die de Amerikaanse voorziet van scherpe teksten.
“Wraakpop”
Met de relatief korte maar stevige opener ‘Veronica Mars’, vernoemd naar een tienerserie uit de 2004, krijgen we meteen de gekozen richting al is dit wel het meest stevige nummer op dit debuut. En hadden we in het verleden “wraaknummers” van grote namen als Lana Del Rey, Shakira en Miley Cyrus … Sabrina kan er ook wat van. Het krachtige en stuwende ‘Salad’ behoeft geen verdere introductie als we haar “Keep an eye out for his pickup / I know all about it / I would take a gun out /Put some poison in his salad” zingen. De boodschap is duidelijk! ‘Joiner’ klinkt erg radiovriendelijk maar ook dit nummer kent absoluut een diepere betekenis en de aanwezige gitaren accentueren haar levensverhaal, iets wat we ook op ‘Tarmac’ terug horen. Beide nummers kennen een knappe opbouw waarbij je de pijn van de Amerikaanse als het ware voelt.
Een persoonlijk verhaal
Maar dit meer dan verdienstelijke debuut heeft meer te bieden Op het wat dromerige ‘Kiss City’, één van de nummers die als single zijn uitgebracht, klinkt ze een beetje als Stevie Nicks en dit is misschien wel heet meest “poppy” nummer. Verder is ook ‘Sepsis’ ijzersterk maar het prijsnummer is waarschijnlijk ‘Olympus’, een meer dan openhartig nummer waarin ze ons meeneemt naar haar verslavingsperiode die ze samen met haar geliefde ervaart. ‘Sober Together’ heeft een wat Lo-Fi achtige sound, is wat ingetogen en ook hier is Sabrina openhartig. Afsluiten doet de Amerikaanse met de prachtige, gevoelige en wederom persoonlijk ballad ‘Dangerous’. Zelf zegt ze hierover: “Everything can get so overwhelming at times, certainly for somebody like me who is essentially an introverted person. Social Anxiety gets trivialized, and it’s something that has weighed on me, so I really wanted to write a song about it”. Blondshell bewijst een meer dan pakkend album te kunnen maken met sterke songteksten met haar persoonlijke verhaal als de rode draad. Na elke luisterbeurt krijgt dit album meer glans en ga je de krassen die Sabrina heeft opgelopen meer voelbaar. Veel luisterplezier!
