De legendarische rockband Black Sabbath uit Birmingham is muzikaal gezien een invloedrijke act geweest. De ‘heavy sound’ werd in de jaren ’70 door deze band geïntroduceerd. Met Ozzy Osbourne als zanger en Tommi Iommi als geniale gitarist, wist de band een stempel op de muziek te drukken. De door Iommi gebruikte down-tuning van de gitaar is nog steeds populair.

De heren Bill Ward en Geezer Butler wisten een sublieme stevige basis neer te zetten, maar werden vaak ondergewaardeerd. Met ‘Paranoid’ bereikte de band het grote publiek, maar ook de nummers ‘Black Sabbath’ en ‘Children of the Grave’ van het album ‘Master of Reality’ werden echte klassiekers.
Een conflict met hun toenmalige manager vormde de inspiratiebron voor het album ‘Sabotage’. Het daaropvolgende album was een bevrijding voor de band; ‘Technical Ecstacy’ werd een commercieel succes omdat het wat gladder was geproduceerd dan zijn voorgangers.

Maar de songs werden hiermee ook wat luchtiger. ‘Rock ‘n’ Roll Doctor’, ‘Back Street Kids’ en het verrassende ‘Gypsy’ zijn prima nummers voor diegenen die Black Sabbath wat beter willen leren kennen, en het akoestische ‘She’s Gone’ en ‘It’s Allright’ maken het album toegankelijker voor het grote publiek.
Dit had deels te maken met de nieuwe manager Don Arden, die veel succes had met ELO. Deze manager was van mening dat de band meer met de tijd mee moest gaan, maar vergat daarbij dat bands uit die tijd juist door Black Sabbath waren geïnspireerd. Het live-album, en de alternatieve versies van dit album, zijn dan ook evenzo interessant. Je kan de worsteling van de band tussen de oude en nieuwe stijl horen. Dit resulteerde in grote onvrede binnen de band, met als indirect gevolg extreem drugsgebruik en uiteindelijk het vertrek van Ozzy, al kwam hij nog even terug voor het album ‘Never Say Never’.

Dit album past prima in de huidige tijd, en het is geinig om de oude liveshows terug te horen. ‘Symptom of the Universe’, ‘Snowblind’ en ‘War Pigs’ worden afgewisseld met nummers als ‘Gypsy’ en ‘Dirty Woman’.