De Amerikaanse formatie Black Lips zijn terug met hun jubileum-album; Apocalypse Love is het tiende album alweer van de band uit Atlanta en dat is ook reden voor een soms bescheiden, dan weer een uitbundig feestje.
Garagerock, Postpunk maar zeker ook Country-invloeden
Het mooie van deze formatie is dat je ze nooit in een hoekje kunt plaatsen. Ook op dit nieuwste album bewijzen ze over dit unieke talent te beschikken want we vliegen van garagerock naar Post-punk naar evengoed zijn er Country invloeden waar te nemen bij bepaalde tracks. Sterker nog, misschien moeten we wel vaststellen dat Country zelfs nadrukkelijk aanwezig is. Laat je dan ook niet misleiden met de opener ‘No Rave’ die op een vette groove werkelijke alle kanten op vliegt. De soms wat absurdistische teksten (“We got off the boat with the creme de la creme / Of rare antique vintage Soviet synthesizers”) completeren het geheel maar dit nummer staat echt op zich zelf. Het snelle ‘Love Has Won’ is een groezelig stukje Post-punk, het vrolijke ‘Operation Angela’ zou zo maar een vergeten en opgepoetst hitje uit de jaren ’60 kunnen zijn en bij ‘Whips Of Holly’ wordt er kwistig met elektronica gespeeld.
De desolate Arizona-woestijn is haast voelbaar
Op eerdere albums werd door de band ook al geflirt met Country en op Apocalypse Love zet de band een stapje extra. De titelsong ‘Stolen Valor’, die kleur krijgt door een stemmige twang gitaarsound, neemt ons mee naar de uitgestrekte prairies en de mariachi-sound op afsluiter ‘Tongue Tied’ zorgt dat we gevoelsmatig afzakken naar New Mexico. Met het verschroeiende ‘Lost Angel’ weet de band echt te overtuigen en dit nummer vormt een soort van kruispunt tussen Americana en Folk Noir en het desolate gevoel van de Arizona woestijn is haast voelbaar. Maar zoals gezegd laten The Black Lips zich niet in een bepaald hoekje plaatsen dus als we denken dat we alles voorbij hebben horen komen is daar ineens ‘Sharing My Cream’; de combinatie van Old-school DISCO en een rap doet de wenkbrauwen waarschijnlijk fronzen maar zorgt wel voor een glimlach. Verder is ‘Among The Dunes’, met een hoofdrol van Zumi Rosow op saxofoon, een ijzersterk nummer dat ook weer dat vintage gevoel terug weet op te roepen. Geef het album een paar luisterbeurten de kans en je zult verrast worden. Veel luisterplezier.
