Het is 2011 als we totaal overrompeld worden door haar cover van Bon Iver’s ‘Skinny Love’. Jasmine van den Bogaerde, artiestennaam Birdy weet dan nog niet dat ze de wereld gaat veroveren. Twaalf jaar later is daar nu Portraits, het vijfde album van de Britse singer/songwriter.
Dat overrompelende debuutalbum
Op de cover van haar titelloze debuutalbum staat ze nog afgebeeld als een bescheiden, misschien wel verlegen jonge vrouw. Toch zou dat album de poort naar het succes vormen want naast de al eerdergenoemde cover van Bon Iver waren van dat album ook hits afkomstig als ‘1901’ en ‘People Help The People’. Haar liedjes leunden op haar prachtige stem en de alom aanwezige piano en de wereld wist het zeker; een nieuwe ster is geboren. In de jaren daarna bouwde ze gestaag aan haar carrière, scoorde ze met ‘Wings’ nog een grote hit maar het grote succes van dat debuutalbum werd niet geëvenaard. Voor de release van Young Heart (2021) had Birdy nog last van een “writersblock” maar dit nieuwe album Portraits rolde als het ware als vanzelf uit haar vingers en vormt voor ons een hernieuwde kennismaking met deze talentvolle singer/songwriter. De al eerder uitgebrachte singles ‘Raincatchers’, ‘Heartbreaker’ en ‘Paradise Calling’ lichtten al een tipje van de sluier op en maakten ons in ieder geval al nieuwsgierig.
Zonder schroom
Die breekbare, bescheiden en misschien zelfs wel verlegen Birdy uit 2011 is definitief verleden tijd, zoveel wordt wel duidelijk na de uptempo, dynamische en wat elektronisch georiënteerde albumopener ‘Paradise Calling’. Het is niet voor niets dat we haar “All I ever wanted was something to believe” horen zingen. Weg is alle schroom en daarvoor in de plaats horen we nu een volwassen, zelfverzekerde vrouw. Ook het tweeluik ‘Ruins I & II’ zijn eigentijdse nummers met een stevige beat. Overigens zijn de nummers echt verschillend en vinden we ze ook verspreid over het album. Verder ligt het dansbare ‘Automatic’ ook in de lijn van de opener. Eén van de beste tracks is wellicht ‘Raincatchers’, waar Birdy teruggrijpt naar die jeugdige onschuld (“Here In My Drams, we’re Raincatchers / Come Back To Me Like It Was Before”) van weleer. Het is een complex en dynamisch nummer door zijn gelaagdheid en mede door de strijkers ligt een vergelijking met ‘Cloudbusting’ van Kate Bush op de loer. (check de video)
Zelfverzekerd, volwassen en zelfstandig
Maar natuurlijk vinden we ook enkele prachtige ballads terug waar Birdy toch even teruggrijpt naar de formule waar ze haar grootste successen mee boekte. Op de pianoballad ‘Your Arms’ klinkt ze vertrouwd en breekbaarder als nooit tevoren en ook ‘Battlefield’ is ontwapenend met een “traditioneel” klinkende Birdy. ‘Portraits’ is de terechte titelsong dat laagje over laagje sterk wordt uitgebouwd; daarbij wordt de stem van Birdy door de looping steeds herhaald, waardoor het nummer een wat ongrijpbaar, mysterieus karakter krijgt. Met de prachtige afsluiter ‘Tears Don’t Fall’ vallen alle muzikale puzzelstukjes als het ware nog één keer op hun plaats. Een wat melancholisch klinkend nummer met zware synths als basis maar de fraaie, haast verscholen pianotoetsen en de nog steeds adembenemende stem van Birdy zorgen voor een waardige afsluiting. Portaits is een album van een volwassen, zelfverzekerde singer/songwriter die bewijst op eigen benen te kunnen staan en geen cover (meer) nodig heeft. Veel luisterplezier!
