Het is alweer 6 jaar geleden dat het laatste album van Beyoncé verscheen. Dan laten we de samenwerking projecten met Jay-Z  en haar acties met betrekking tot de remake van The Lion King achterwege. Dat het nummer 7 het heilige getal weet Beyoncé met Renaissance weer een heerlijk dansbaar album te maken. Het is sexy, uitdagend en een tikje maatschappelijk kritisch.

Met een aanstekelijk song ‘I’m That Girl’ weet ze het album met een lekkere beat te beginnen en doet het even denken aan Alicia Jordan.  ‘Cozy’ en ‘Alien Superstar’ zijn wordt het allemaal sexy en uitdagend. inclusief een ‘I’m Too Sexy van Right Said Fred’ deuntje. Daar waar de mannen met hun bitches in de songs het vrouwelijk geslacht wat onderdrukkend benaderd, lijkt het alsof hier Beyoncé er aan toegeeft dat ze deze aanpak nodig heeft.

“Lingery reflecting…Sexy Bitch Im the Star” maakt voor haar alles uniek en rechtvaardig. ‘Cuff It’. ‘Energy’ met Ooh La La  La van The Fugees en ‘Church Girl’ doen er niets aan onder.

Met de sample van Hall & Oates ‘I Can Go For That’ wordt Virgo’s Groove opnieuw bewerkt tot een Beyoncé song en ligt deze sample er wel dik op. Als ode aan de Queen of Disco weet Beyoncé Donna Summers ‘I Feel Love’ om te zetten in ‘Summer Renaissance’. ‘America Has A Problem’ is het meest opzienbarend maatschappelijk kritisch song. Al kun je je afvragen of de inhoud van het album met veel “Sexy Mother Fuckers”, “Bad Bitches to the Left and Rich Bitches to the Right” in Pure/Honey  get your money honey etc. hier geen invloed op zou hebben.

Het album kent vele verwijzingen naar sexy songs uit de jaren 70-90 waardoor ze bij meerdere generaties iets los maakt. Muzikaal is het heerlijk en erg gevarieerd. Het swingt, dansbaar en zeer vermakelijk in de teksten.

Zeker een album waar Beyoncé weer een groot nieuw publiek uit de preutsheid haalt. En dat is in Amerika nog een dingetje. Al klink Beyonce nu in de teksten als Motley Crue en KISS. Sexy en dubbelzinnig in alle zinnen als de uitnodiging van sex niet rechtstreeks wordt benoemd.