De Amerikaanse singer- songwriter Ben Fold doet me altijd denken aan de legendarische Randy Newman. Hij maakt prachtige album en zo nu en dan komt er een song dat een boven het maaiveld uitsteekt om een hit te gaan worden. Brick was een van dit soort songs. Dat speelt zich af  even na Kerst…

Maar in de doorsnee zijn de meeste songs heerlijk om te luisteren. Het zijn de songs die je ongemerkt hoort en niet opslaat. Toch is niemand die zich eraan stoort. De shuffle songs, de jazz  en  rock and roll, je komt het allemaal tegen.

tevens weet hij zo nu en dan een rolletje te pakken in een serie. Al was de Ben Folds Five zeker een bijzondere band. Nu weet de man te komen met een kerst album. Een album dat instrumetaal met ‘Little Drummer Bolero’ begint. De zoete songs doen soms denken aan Barry Manilow die ook een mix van jazz en pop weet te brengen. ‘Christmas Time Rhyme’  en ‘Me and Maurice’ zijn heerlijke songs waar je zo een kerstfilm bij fantaseert.

Met ‘Waiting for Snow’ hebben we een pauze muziekje waarbij de sneeuw alweer gesmolten is. Gelukkig weet hij met Lindsey Kraft het allemaal goed te maken met ‘We Could Have This’.  Dat wordt even te Amerikaans zoet weggezet met ‘The Bell That Couldn’t Jingle’.

Het wordt altijd lastig wanneer mensen een kerstalbum gaan maken. een of twee songs is meestal geestig. Een heel album is een uitdaging. Fold weet het goed te brengen als zitten er wat mindere songs tussen. Het album kabbelt heerlijk bij het optuigen van de boom en is ongemerkt goed om de sfeer erin te krijgen.