De muzikale wereldreiziger Zach Condon, alias Beirut is terug met zijn zesde album Hadsel. Neem de tijd en dompel jezelf onder in de wat melancholieke wereld van Beirut.

Persoonlijke depressie

Nog noordelijker dan Bodø ligt het eiland Hadsel dat onderdeel uitmaakt van de eilandengroep Vesterålen in Noorwegen. Verlaten, misschien wel desolaat en overgeleverd aan alle grillen van de natuur kwam het zesde album van de Amerikaanse singer/songwriter Zach Condon tot stand. In 2019 bracht hij zijn laatste album Gallipoli uit dat alom op positieve kritieken kon rekenen. Tijdens de gelijknamige tour kwam Condon tot de ontdekking dat zijn stemproblemen een dieper liggende oorzaak kenden en moest hij een deel van zijn tour annuleren. Met enkele analoge computers en opnameapparatuur trok de in Santa Fe geboren Amerikaan naar Hadsel, Noorwegen.

Het kerkorgel

Op het eiland kreeg hij toegang tot een kleine kerk met een orgel. Hij werd geïnformeerd als de kachel had gebrand en het er warm was en Condon mocht het orgel gebruiken én opnames maken. Hadsel wordt door de gelijknamige titelsong geopend en meteen zijn daar de klanken van dat kerkorgel die de aandacht trekken. Voeg daarbij de baritonstem van de Amerikaan, blazers, wat percussie en analoge synthesizers en er voltrekt zich een prachtig proces met een sfeervol barokpopachtige track als opener. Condon legt vervolgens de lat nog wat hoger met ‘Arctic Forest’, dat door de bijzondere percussie en zijn haast zalvende stem een bijzonder karakter meekrijgt. De trompet en een Glockenspiel zijn de spreekwoordelijke kers en dit nummer is absoluut één van de hoogtepunten van Hadsel. Daar waar de Amerikaan over het algemeen voor een wat sober instrumentarium kiest is ‘Baion’ juist wat rijker georkestreerd en horen we Condon net zoals op ‘So Many Plans’ op de ukelele, één van zijn favoriete instrumenten.

Samenhangend

Condon is een meester in het verwerken van de muzikale “colour locale” in zijn albums en al die opnames van het kerkorgel die hij in die verlaten kerk op het eiland mocht maken vormen de rode draad op Hadsel. Het brengt een bepaalde sereniteit met zich mee dat nergens meer dan bij het instrumentale ‘Melbu’ voelbaar is. Bij elk nummer verlegt Condon, die al weer jaren in Berlijn woonachtig is, subtiel de accenten zodat het album samenhangend blijft maar toch de gewenste diversiteit wenst. ‘Stokmarnes’, een nummer vernoemd naar de gelijknamige plaats op Hadsel en ‘Spilhaugen’ zijn net iets meer elektronisch georiënteerd, bij ‘January 18th zijn er ineens analoog klinkende synths en bij de afsluiter ‘Regulatory’ is er de drummachine.

Melancholiek en meeslepend

Maar de constante factor zijn toch de baritonstem, de opnames van het orgel en de blazers. Naast het al genoemde ‘Arctic Forest’ zijn ‘The Tern’ en ‘Island Life’ de twee nummers die de kern van dit nieuwe album vormen. Hadsel is een prachtig persoonlijk document geworden dat ondanks de soberheid toch de nodige luisterbeurten nodig heeft om alle geheimen bloot te leggen. Het is melancholiek, meeslepend en absoluut sfeervol. Veel luisterplezier!