In een tijd dat we overspoeld worden met albums van de “grote” labels is het altijd fijn dat er ook aandacht is voor nieuw werk dat in eigen beheer of door de “Independent labels” wordt uitgebracht. Zo ook het nieuwe album Messenger van de vanuit Nashville opererende singer/songwriter Bart Ryan.
Een andere, akoestische benadering
Een album in eigen beheer uitbrengen en dan ook nog binnen het “roots”-genre. De uitdaging is groot om dan aandacht te krijgen want het aanbod is schier eindeloos. Toch verdient het nieuwe album Messenger van Bart Ryan de nodige aandacht. De in Los Angeles geboren maar op dit moment in Nashville woonachtige Ryan heeft al een vijftal studioalbums uitgebracht waarvan Starlight en Tall Tales uit 2020 zijn laatste is. Helaas was daar zoals bekend de pandemie dus touren ging niet. Zelf zegt Ryan hierover: “Starlight… never really got its moment. It had good reviews, but all the touring was canceled. That hurt. During the lockdowns, we were doing live streams every week or two. It was me, Jim Evans and Jeff LeGore, playing acoustic arrangements and drinking Sexton Irish whiskey. Eric Craig at Blackbird saw us and thought the acoustic vibe was cool, and I had always thought about doing an acoustic album.” En dus koos Ryan voor Messenger voor een andere, meer akoestische benadering. Resultaat is een verzameling van tien smaakvolle tracks die zich op het snijvlak van Americana en Roots bevinden en waar we Ryan samenwerkt met Jeff Legore en Jim Evans.
Blues, Folk en Americana
Die nieuwe, akoestische benadering komt bijvoorbeeld fraai tot uiting in het swingende maar politiek geladen ‘The Ballad Of The Lizard’; hoe anders zou dit nummer met elektrische gitaren klinken? Verder wordt al snel duidelijk dat de akoestische benadering ook voldoende mogelijkheden biedt om variatie in een album te houden en boeiend te blijven. Het uptempo ‘Working On A Dream’ met die toch wel wat doorleefde stem van Ryan klinkt heeft een veel ander karakter dan ‘All Go Home’ wat meer Folk georiënteerd is. Niet alles op Messenger is nieuw want het ingetogen ‘Wanna Be’ en ‘The Healer’ stonden in een ander arrangement op het vorige album. Dat Ryan ook nu bewijst een meer dan begenadigd gitarist te zijn is geen verrassing en ook op de lapsteel is hij overtuigend. ‘Who Do You Think You Are?’ en ‘One World’ bewegen iets meer naar Blues maar met het aanstekelijke en dansbare ‘Street Croner Angel’ noemen we toch wel het hoogtepunt van Messenger. Hoe mooi is het om op het album een dankwoord te lezen aan een Nederlandse promotor die ook een bijdrage levert aan de Europese tour met een aantal optredens in Nederland. Veel luisterplezier!
