Astral Swans is feitelijk het “one-man-project” van de Canadese singer/songwriter en multi-instrumentalist Mathew Swann. Met dit titelloze derde album levert hij waarschijnlijk zijn meest toegankelijk plaat op heden af.
Etherische rust
Voor dit album kreeg hij de medewerking van een aantal collega-muzikanten waarvan zangeres Julie Doiron het meest prominent aanwezig is op dit derde album en eigenlijk een onuitwisbare indruk maakt. En dat is niet onverdienstelijk want de muzikante is van absolute meerwaarde met haar mooie, warme stem. Het is dan misschien ook niet verwonderlijk om te concluderen dat de beste songs op dit album juist de nummers zijn waar we Julie naast Mathew Swann horen. Bij nummers als ‘Flood’, ‘March 28/20’, ‘Cross Bones Style’ en opener ‘Spiral’ versmelten de stemmen haast waardoor er een soort van etherische rust tot stand komt. Maar laat je hierdoor vooral niet misleiden want Swann blijkt op dit nieuwe album een duizendpoot te zijn die kan schakelen tussen ernst, vrolijkheid en andere emoties.
Vondelpark in Amsterdam
Het is lastig om Astral Swans in een muzikaal hokje te plaatsen. Zo begint ‘Spiral’ als een helder klinkende popsong met mooi stemmig gitaarwerk terwijl ‘Flood’ op een drumbeat voortkabbelt en de subtiele saxofoon het ontbrekende puzzelstukje is. En de stemmen van Swann en Julie zijn worden dus verweven met die soepele melodielijnen. Soms pakt de Canadees uit zoals met ‘Blackhole Town’ dat een ongekend opzwepend ritme heeft en met elektronische versieringen wordt uitgedost. ‘Bird Songs’, geïnspireerd op de vogels in het Vondelpark in Amsterdam, is zelfs catchy. Hier en daar horen we misschien een wat psychedelische kwinkslag zoals bij The Wind In A Mindless Universe’ maar altijd is dat in balans zoals bij het sfeervolle ‘Sympathy for The Stupid’. Maar over het algemeen zijn het hele toegankelijke nummers op soepele melodielijnen met zo nu en dan een wat vintage karakter. ‘End Of The World’ is ijzersterk, ‘Beautiful Things Happen’ wat donker en ‘More Nothing Than Something’ ken teen verrassende wending op het einde. De wat melancholische afsluiter ‘I Was Awake For Awhile’ is prachtig en hier horen we Carol Sweet naast Swan en ook deze combi werkt!
Eindoordeel
Dit titelloze derde album is een schot in de roos. Het kan zijn dat het wat luisterbeurten nodig heeft om echt in te dalen en de waardering te krijgen die dit album verdient. De nummers zijn melodieus, hier en daar catchy en op de juiste momenten worden er blazers of strijkers toegevoegd. Daarbij komt dat de tweede stem van Julie of Carol de nummers en daarmee het album meer glans geven. Een muzikale verrassing en een meer dan waardige opvolger van Strange Prison uit 2019. Veel luisterplezier.
