De Amerikaanse componist Arnold Dreyblatt

weet vanuit Berlijn zijn werken over de wereld te spreiden. Zijn experimentele klassiek schuurt tegen het harmonieuze avantgardistische sound aan. De sound van geluiden en een felle snaredrum ontdekt hij tijdens de soundscapes van de jaren 70. Het was voor hem pakkend om hieraan te werken. Met succes in de jaren 70/80 gaat hij met zijn orkest op pad.  Sinds de jaren 90 kent de man terugval in het succes maar weerhoudt zich niet om voor anderen te schrijven. Nu na ruim 20 jaar verschijnt er een album met nieuw werk van Dryblatt. Nieuw album, nieuw mini orkest met jonge musici en vooral veel overgave.

Het nieuwe album Resolve

zien we dan ook maar 4 songs in totaal. Als openingsnummer Container worden de akoestische gitaar klanken gemeten met een herhalende basis drumsound dat versterkt wordt met een metalen klank dat het ritme van het nummer aangeeft. Juist de herhaling dat het voortouw neemt is aanstekelijk en tussendoor hoor je telkens een klein verschil in de instrumenten opbouw.
Met een shuffle begint het ‘Shuffle Effect’ te werken. Opbouwend in de compositie laat hij het langzaam bombastischer klinken en komt de shuffle uiteindelijk tot een rocksound.
Met het ‘Flight Path’ stort hij in de opzwepende klanken van de cello, maar laat het geheel swingen. Al gaat dit album om het slotstuk van ruim 17 minuten, Auditoria. Een stuk dat met lange halen opgebouwd is. Het neemt je mee als een soundcloud door je eigen film van gedachten. Het laat je fantaseren en je brein meeleven met de opzwepende klanken van diverse instrumenten.

Voor degene die even wat anders wil dan alleen popmuziek.