Anna Ash – Sleeper
De in Los Angeles woonachtige Amerikaanse singer/songwriter Anna Ash is na een afwezigheid van enkele jaren eindelijk terug met een volledig nieuw album; Sleeper. Haar muziek kunnen we het beste omschrijven als Amerikaanse rootsmuziek met een vleugje nostalgie naar de jaren ’70 en verder heeft ze een zeer authentiek stemgeluid.
Een eigenzinnige zangeres met een bijzondere stem
Ook Sleeper is een album dat voor rekening van de pandemie komt. Anna had eind 2020 de helft opgenomen in de desolate omgeving van de Catskill Mountains en voltooide de rest een paar maanden later in de meer vertrouwde omgeving van een studio in LA. De elf nummers zijn sober en naast de bijzondere stem van Anna is het vooral de subtiliteit van de sessiemuzikanten die deze plaat toch wel een bijzondere luisterervaring maken. Alles wordt in werking gesteld om die fantastische stem te laten schijnen. Het album wordt geopend met misschien wel de beste track; het broeierige ‘Favorite Part’ is één van de meest georkestreerde nummers waarbij de elektrische gitaar en de strijkers voor een ongekende spanningsboog zorgen. Op deze track is de stem van Anna warm en donker terwijl ze op de mooie en ingetogen titelsong een haast falset-achtige stem laat horen. Vergelijkingen met Lucinda Wiliams en Emmylou Harris worden vaak genoemd maar het is vooral de authenticiteit van de stem van Anna die we moeten roemen.
Het tweede deel is soberder
Eén van de mooiste nummers is ‘Popularity; tegen een achtergrond van blazers en een orgeltje neemt ze ons mee in de politieke verdeeldheid in een kleine gemeenschap. ‘Seasonal’ klinkt lekker retro en neemt je terug mee naar de jaren ’70 en bij ‘Sgt Pepper’ neemt ze ons meer naar haar jeugdherinneringen en is er uiteraard een kleine verwijzing naar het beroemde album. Gaandeweg wordt het album soberder en in het uitgekleed klinkende liefdesverhaal ‘Violently Blue’ klinkt Anna uiterst breekbaar en horen we wat diffuse gitaarakkoorden op de achtergrond. Het emotionele ‘Fire Season’ gevolgd door het uitgeklede ‘Less Regret’ en ‘Dress Rehearsal’ waar een vergelijking met een jonge Joni Mitchel niet vreemd is, zijn hele mooie kleine luisterliedjes. Bij het haast opgewekt klinkende uptempo ‘I Was Just Your Evening’ is het raadzaam om de teksten erbij te pakken om de diepere bedoeling tot je door te laten dringen. De afsluiter ‘ What The Light Can Do’ is stijlvol en hier bewijst de Amerikaanse nog maar eens wat voor begenadigd tekstschrijver ze is. Maar haar stem blijft het meest bijzonder; een ongekend bereik, expressief, kraakhelder maar vaak ontroerend en kwetsbaar. Veel luisterplezier.
