De Australische postpunk band Amyl and the Sniffers wisten met hun debuutalbum uit 2019 iedereen te verrassen. De postpunk met een brutale Amy Taylor was verfrissend en deed iets van de jaren 80 herleven.

Toch was het tweede album dat de echte doorbraak gaf. Comfort To Me met de hit Hertz bracht de band naar de grote festivals. Het mooie aan Australische acts is dat deze bands in de kern altijd goed live zijn en dat brengt men dan ook over.
Nu is het derde album Cartoon Darkness een vervolg op het succes. Met ‘Jerkin’, ‘Chewing Gum’ en het uitdagende ‘Tiny Bikini’ begint de band alsof ze eerste album maken. Brutaal en ervoor gaan. Het eerste commercieel tintje horen we in ‘Big Dreams’ om vervolgens vol verbale punk het statement van ‘It’s Mine’ te brengen.

Het is dan ook een act dat zich niet in een hokje laat duwen want dan ontstaat er een agressief muzikaal respons. Dat hoor je op dit album als reflectie tot het succes. Het zoeken naar de grens van wat toegankelijk is. Alsof the Ramones met ‘Motorbike Song’, ‘Doing In Me Head’ en ‘Pigs’ een vrouwelijke zanger heeft gekregen. Daarna worden de songs melodieuzer. ‘Bailing On Me’, U Should Not Be Doing’ en ‘Do It Do It’ kent weer een heel andere sfeer. Hier horen we de smaak van succes voor het grote publiek alsof Amyl dit toch iets van goed heeft gedaan.

Prima plaat en we wachten af wat het vervolg gaat worden. Of het succes de band doet breken in de muzikale meningsverschillen zullen we over een jaar of 3 beleven. Hopelijk blijft het allemaal toch bij elkaar want het is zo een lekker ongerept zootje met veel energie!