Toen Aaron Frazer zijn telefoon opnam en “Hey, this is Dan Auerbach. I love your music, let’s make a record.” als vraag kreeg, hoefde de drummer/zanger van Durand Jones & the Indications waarschijnlijk niet lang na te denken. Introducing … Aaron Frazer dat vrijdag uitkwam is dan ook het logische gevolg van deze samenwerking met Auerbach die we natuurlijk ook kennen van The Black Keys.
Dan Auerbach van The Black Keys
We kennen Frazer natuurlijk vanwege zijn rol als drummer/zanger in Duran Jones & The Indications maar ook vanwege zijn indrukwekkende falsetto-stem. Hij en Auerbach waren elkaar in het verleden al vaker gekomen en het materiaal voor dit debuutalbum werd in een kleine vier dagen geschreven en in zes dagen opgenomen. Frazer had al behoorlijk wat ruw materiaal geschreven, honderden voice-memo’s verzameld en andere muzikale ideeën ergens vastgelegd die tijdens die opnamedagen met Auerbach op zijn plek vielen. Resultaat is een heerlijk retro-soul-album dat het gevoel oproept van de jaren en ’60 en ’70 maar toch absoluut eigentijds klinkt. En dat mag een prestatie genoemd worden. De retro-soul, die toch al in de lift zit, krijgt mede vorm door de medewerking van meer dan gemiddelde sessiemuzikanten zoals enkele leden van The Memphis Boys (o.a. Dusty Springfield) percussionist Sam Bacco en anderen.
Soul en Gospel
De twee uitgebrachte singles ‘Bad News’ en ‘Over You’ zijn meteen richtinggevend. ‘Bad News’ is die funky, soulvolle dansplaat en ‘Over You’ heeft dat snelle tempo waardoor het heerlijk gepassioneerd klinkt. Dat het complete plaatje klopt wordt al snel duidelijk bij de lome opener ‘’You Don’t Wanna Be My Baby’; het strakke drumwerk en dito gitaarspel kleuren prachtig bij die hoge, zoetgevooisde stem van Frazer. Vervolgens is daar het soepele ‘If I Got It (Your Love Brought It)’, dat mede door de aanwezigheid van de blazers dat Motown-gevoel toch weer oproept. De brug tussen het Soul-verleden en de tegenwoordige tijd wordt misschien wel nergens duidelijk dan bij het uiterst dansbare ‘Can’t Leave It Alone’ dat een heerlijke groove kent. Bij ‘ Girl On The Phone’ horen we duidelijk de gospelinvloeden en zijn de blazers weer prominent aanwezig. ‘Done Lying’ is lekker luie funk, ‘Ride With Me’ doet weer denken aan die beroemde “Philly Sound” en met ‘Lover Girl’ heeft Frazer waarschijnlijk een hit-in-de-dop. ‘Have Mercy’ is een meer dan welkom rustpunt en ook hier past die hoge stem van Frazer weer perfect. Afsluiten doet Frazer met de met gospel doorspekte ‘Learnin’ On Your Everlastig Love’; een ijzersterke ballad die voor het nodige evenwicht op dit album zorgt.
Dat er zo vroeg in het jaar al een album uitkomt waar je een vinkje achter kunt zetten voor het komend jaarlijstje is best bijzonder. Aaron Frazer behoefde al geen introductie meer maar toch weet hij met Introducing… een tijdloos debuutalbum af te leveren dat ons onbedoeld weer meeneemt naar de hoogtij dagen van de Soul. Frazer levert met dit album vol met retrosoul een topplaat af en zelfs de albumcover is in stijl. Veel luisterplezier.
