Oorspronkelijk afkomstig uit Georgia maar al jaren werkend vanuit Nashville heeft Larkin Poe sinds hun debuut Kin uit 2004 gestaag hun naam gevestigd. De kern wordt natuurlijk gevormd door de zussen Rebecca en Megan Lovell en dit weekend was de release van hun nieuwe album Bloom.
Grammy winnaars
Bloom, mede geproduceerd door producer Tyler Bryant, is een album dat deze recensent alleen al voor de cover op vinyl zou aanschaffen. Het retro gevoel van de jaren ’70 komt door het kleurgebruik en de afbeelding met die ouderwetse versterker als vanzelf boven drijven. Op zich niet vreemd want de invloeden van de “Southern Rock” uit de jaren 70 zijn onmiskenbaar aanwezig maar worden evengoed door de zussen Lovell verweven in een eigentijdse blend van rock, blues maar ook zeker Americana. Na het succesvolle album Blood Harmony uit 2022 waarmee de zussen in 2024 een Grammy Award voor Best Contemporary Blues Album voor wonnen is Bloom het zevende album en klinkt het als een logisch vervolg. Centrale thema op Bloom omschrijven ze zelf als volgt: “In one way or another, pretty much all of the songs on this album are about finding yourself, knowing yourself, and separating the truth of who you are from societal expectations”. Ook op Bloom neemt Rebecca de leadvocals en electrische gitaar voor haar rekening terwijl Megan voor de vocale harmonieën zorgt en de pedal steel en dobro bespeelt.
Het ademt Southern Rock
Op Bloom volgt men het al eerder geslagen muzikale pad en met ‘Mockingbird’ krijgen we een ijzersterke opener voorgeschoteld. De productie is rijk en warm en dit nummer staat meteen als een huis. Rebecca met haar ietwat rauwe stem op elektrische gitaar en zus Megan op de lap steel aangevuld met de rest van de band zorgen ervoor dat je er eens goed voor gaat zitten. Want die band, bestaande uit Tarka Layman op elektrische bas, Caleb Crosby op drums, Tyler Bryant op achtergrondgitaren, Michael Webb op het B3-orgel en Elenor Denig op viool, mag niet onvermeld blijven. Vervolgens is er met ‘Easy Love Pt. 1’ een wat veilige Country rocker en met het wat meer ingetogen en ontspannen klinkende ‘Little Bit’ noemen we weer een prijsnummer. Centraal geposteerd staat de al eerder uitgebracht single ‘Bluephoria’, één van de hoogtepunten en meest stevige nummers van het album. Het nummer ademt uit alle poriën de al eerder genoemde Southern Rock en de vet aangezette gitaarriffs van Rebecca zorgen voor extra diepgang.
Mooie vocale harmonieën van de zussen Lovell
‘Easy Love Pt. 2’ staat haaks op het eerste deel; is part 1 nog een fijne rocker, part 2 is een soulvolle ballad en schuifelaar waar het B3-orgel van Webb voor kleur zorgt. Zo is Bloom echt een waardige opvolger geworden met veel variatie waardoor de beide zussen steeds verrassen. ‘Nowhere Fast’ is een energieke en stuwende rocker die het live zeer goed zal doen, bij ‘Pearls’ doen de zussen en hun band er nog een schepje bovenop en bij ‘Fool Outta Me’ gaan we definitief enkele decennia terug en komen herinneringen aan bands als REO Speedwagon en The Allman Brothers bovendrijven. Richting het einde is er nog het midtetmpo ‘You Are The River’ en de liefdesballad ‘Bloom Again’ (“Who won the fight? / Did we both lose? / The same old excuse”) waar bewust gekozen wordt om de stem van de beide zussen samen te laten smelten tot prachtige harmonieën. Tussendoor is er dan nog ‘If God Is A Woman’, een wat onheilspellend en rauw klinkende midtempo rocker waar Rebecca vocaal haar beste “ik” laat horen en dat samen met het al eerdergenoemde ‘Bluephoria’ als hoogtepunt bestempeld mag worden. Bloom is wederom een krachtig, divers en meer dan boeiend album geworden waar Rebecca en Megan in elf tracks diverse stijlen aansnijden, maar waarbij Southern Rock de rode draad vormt. Larkin Poe heeft weer een nieuw muzikaal hoofdstuk geschreven. Veel luisterplezier!
Larkin Poe live:
25 oct.: Poppodium 013 in Tilburg
