Van activisten zijn het ondertussen echte verzetshelden geworden, de leden van het collectief Pussy Riot. Ze staan dan dan ook prominent in de top 10 protestsongs van de 21ste eeuw van Amnesty International.

In 2011 zongen ze op het Rode Plein “Putin pissed his pants”.

Maar vooral bekend geworden zijn ze door hun ‘punk prayer’ in de kathedraal van Moscow in 2012. Het protest in de kerk was gericht tegen de verdere samenwerking van Putin met de Russische orthodoxe kerk.

Drie leden van Pussy Riot zijn toen gearresteerd en veroordeeld tot verblijf in een strafkamp. Maria Alyokhina was er één van. Haar boek “Riot Days” gaat over haar ervaringen, van de voorbereiding van het protest, via de arrestatie en het strafkamp, tot de nacht vóór haar vrijlating. Dat boek is de basis voor de voorstelling “Riot Days”.

In juli van dit jaar kreeg Pussy Riot van de University of Kent in Engeland een erendorcotraat, als dank voor hun inzet voor democratie.

Afgelopen week nog deed het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM in Strasbourg) een uitspraak over de Russische reactie op de protestactie van Pussy Riot tijdens de Olympische Spelen in Sotsji in 2014. Moskou is veroordeeld, en moet de vijf slachtoffers een schadevergoeding van € 15.000 betalen voor geestelijke schade en € 7.200 voor kosten en uitgaven.

Ook nu blijft Pussy Riot actief en neemt geen blad voor de mond. In een interview vorig jaar, vlak na haar vlucht uit Moskow, zegt Maria Alyokhina tegen VRT NWS, dat ze bewust het woord ‘oorlog’ in de mond blijft nemen als het gaat om de inval van Rusland in de Oekraïne, ook al staan er in Rusland zware gevangenisstraffen op. “Fuck them. Als wij nu de waarheid niet zeggen, wat zal er dan met de volgende generaties gebeuren?”

“De hele wereld kan nu zien wie die zogenoemde mensen in het Kremlin echt zijn. (…) Het is al jaren aan de gang.”
En dat is precies wat deze voorstelling laat zien.