Noem het hardcore, noem het punk, noem het “venijnige popmuziek”. Noem het wat je wilt, het maakt niet uit. Ploegendienst gaat rücksichtslos te werk en bestaat alleen in het moment. Dat moment? Een warme zomer, waardoor de onrust af en toe door het open raam ontsnappen kan. In de studio van Frans Hagenaars ontstaat, zoals altijd met dit viertal, “een gevaarlijke cocktail die je zelf nooit zou kunnen verzinnen”, aldus bassist Bastiaan, “maar die toch wel lekker is.” Als de storm is gaan liggen, blijkt het water glashelder. Op DSM-5 wroet Ray Fuego diep in zijn brein en diagnosticeert hij zijn eigen alledaagse mentale gevechten. Niet zoals “iedereen die denkt dat -ie therapeut is, omdat -ie één TikTok van een minuutje heeft gezien”. Niet uit oplossingsgerichtheid maar uit frustratie. Gewoon voelen wat je voelt: depressie, woede, moedeloosheid. ‘Ik heb geen agressieprobleem, ik ben gewoon agressief,’ tiert Ray op de titeltrack. Wees niet wat ze kweken in de schoolbanken, wees de Staatloze prins. Luister alleen naar jezelf, “anders nemen de robots het over.”

Spinvis voelt precies aan wat Ploegendienst de ether in stuurt en biedt spontaan aan om samen twee tracks op te nemen – Interessant en Mensen In Het Algemeen. Demo’s die precies aansluiten bij de thematiek van DSM-5. En dus komt de band in januari weer héél even bijeen – mét Spinvis en ook Vjèze Fur. Een studio vol ‘vechtende, vallende, verschillende mensen’. Een plaat die ergens voor staat, maar zonder levenslessen. “Het moet wel leuk blijven.”