By All Means Necessary is een reactie op de beeldvorming rondom hiphopcultuur. Vooral rapmuziek wordt continu als aanstichter van geweld aangewezen. Die aanname wordt vanuit de hiphop community fel bestreden. Ze kaatst terug dat het criminaliseren van een heel muziekgenre niet hard te maken is. Dat geweldsincidenten meer te maken hebben met sociale omstandigheden. Dat hiphop als geen andere kunstvorm in staat is gebleken die omstandigheden te verwoorden en maatschappelijk bewustzijn aan te wakkeren. Maar het stigma is hardnekkig.

Dimitri Madimin (a.k.a. Dim Browski) maakt beeldende kunst en muziek, en is mede-oprichter van de multidisciplinaire collectieven Transformerz, Ruyzdael en Kiss Escort.

Madimin voegt een andere invalshoek toe. Er ís een relatie tussen kunst en geweld, maar die is niet aan hiphop voorbehouden. Juist de canon van de Europese kunst staat er bol van. Die klassieke uitingen worden als gesublimeerd geweld beschouwd. Waarom wordt representatie in de hiphopcultuur – de mainstream kunst van nu – niet op die manier gezien?

Madimin zet het stigma naar eigen hand met een serie trainingspakken met geweldsscènes uit de Italiaanse Renaissancekunst. De hyperrealistische beelden werden destijds door iedereen als maatschappelijk commentaar herkend: zo representeerde Judiths onthoofding van Holofernes de stadssamenleving die zich van haar onderdrukker bevrijdt. Ook in die beeldcultuur zie je toe-eigening van machtssymbolen, macabere humor, spottende overdrijving en strijd als theatraal spel. En ook hier zijn kritische vragen te stellen, bijvoorbeeld over sommige beelden van vrouwen.