Onlangs bracht de Amerikaanse singer/songwriter Max Lockwood Porter zijn nieuwe album Sisyphus Happy uit. Een mooi, integer en persoonlijk album waar hij de medewerking van John Moreland kreeg. Wij spraken Max vanuit San Francisco en mochten hem een paar vragen stellen over zijn nieuwe album
Wat moet ik als muzikant nu met mijn leven?
Het vijfde album van Max Lockwood Porter heeft de titel Sisyphus Happy meegekregen, afkomstig van het beroemde essay van Albert Camus. Die gekozen titel heeft waarschijnlijk ook een diepere bedoeling? “Weet je, de Covid periode was voor mij echt een zoektocht naar de vraag waarom we op aarde zijn. En waarschijnlijk is dit voor veel meer mensen van toepassing. In die periode ben ik getrouwd, is mijn vader overleden en zoals veel muzikanten moest ik echt goed nadenken wat ik met mijn muziekcarrière wilde. In een wereld waar het al moeilijk is om als muzikant een bestaan op te bouwen en te overleven was Covid wel een extra complicerende factor. En zoals je weet kon en mocht niemand touren voor best een lange periode. En al die dingen brachten mij aan het denken; ik was 35 (32 toen de Covid-pandemie begon) en een nieuwe periode van mijn leven brak eigenlijk aan; “A More Adult Version Of My Life Was Going To Look Like” . Ik was trots op de muziek maar aan de andere kant ook weer niet. Ik ben geen grote ster en moet hard werken. Kortom, de centrale vraag was hoe mijn leven eruit zou gaan zien. En in al die vragen die ik voor mezelf had speelden ook nog de politieke ontwikkelingen in mijn land waarvan ik angstig werd, de klimaatverandering, en natuurlijk de oorlog in Ukraine. Kortom, ik was op zoek naar de betekenis van het leven. En ik zie het leven wel eens als een bal die omhoog rolt, weer naar beneden rolt en de volgende dag doen we weer hetzelfde. Dat is natuurlijk ook die verwijzing naar de titel. Het is een erg persoonlijk album voor mij geworden en op zich is de volgorde van de nummers een soort van chronologische weergave van de laatste jaren van mijn leven. Verder is het wel een het een mooie weergave van de lessen die ik heb geleerd. Op zich zijn al mijn albums persoonlijk hoor maar deze is anders; elk album is wel een weergave van een persoonlijke ontwikkeling door maar op Sisyphus Happy waren er diverse onderwerpen die door elkaar heen liepen.”
Het romantiseren van het leven “on the road”
Is het album dat een soort reflectie of is er ook een centraal thema te noemen? “Voor mij komt het allemaal samen; het gaat echt over mijn leven. Neem nu het 2e liedje van het album, ‘I Went Out To Find The Answer’; dit omschrijft zo’n beetje het jaar dat ik en mijn vriendin uit elkaar gingen maar later besloten om onze liefde toch te vereeuwigen en dus te trouwen. Het leven was duur en het is echt moeilijk om muzikant te zijn en hiermee een bestaan op te bouwen. Ik stond echt op de kruising van ga ik door met de volgende stap of gaan we uit elkaar en ga ik alleen verder? Hoe kan ik een gezin gaan opbouwen maar ook muzikant zijn? Hoe kan of moet ik dat combineren met het touren ed. dat er bij hoort. Het romantische leven van “on the road” tegenover een langdurige relatie met de vouw waarvan ik hou. Mijn vader in Tulsa was in die periode ziek dus ik ging terug om voor hem te zorgen. Dat nummer gaat over het teruggaan naar Tulsa, de relatie verbreken maar tegelijkertijd het verlangen om weer samen te komen. Dieper nadenken over het leven. Grote mensen beslissingen nemen en nadenken hoe mijn leven in de toekomst eruit zou zien. En dat in een kleine vier minuten verwerkt hahahah.”
Afgestudeerd aan Yale
Lockwood Porter is opgegroeid in Oklahoma maar woont al jaren in de Bay Area bij San Francisco. “Nou, ik groeide op in een klein stadje “in the middle of nowhere “. Een onbezorgde jeugd, van de natuur genieten en door de bossen rennen. Ik vond het prachtig maar wilde ook reizen en ervaren hoe het in de grote stad was. Ik deed het erg goed op school en kreeg een beurs voor Yale, iets wat bij ons in bijzonder was maar wel heel belangrijk voor mijn ontwikkeling. Ik heb literatuur en American History gestudeerd, ben daarna gaan reizen en de staat California stal mijn hart met zijn geweldige natuur. Ik groeide op met de verhalen van Jack Kerouac dus dat past wel in het plaatje. Vervolgens kreeg ik een baantje als een leraar Engels en verhuisde daar naar toe. Begon muziek te spelen, kwam in een bandje terecht en ontmoette via die band ook mijn vrouw. Verder is het een bekend verhaal want ik bouwde mijn leven daar op.”
Alleen met John Moreland, geen band deze keer vanwege de pandemie
Op dit nieuwe album bespeelt Porter samen met John Moreland vrijwel alle instrumenten. “Klopt; mijn eerste instrument was piano. Op zijn 15e of 16e leerde ik vervolgens gitaar spelen dus dat zijn toch wel de belangrijkste instrumenten voor me en ook de instrumenten die ik het best beheers. Maar ik heb de afgelopen jaren veel geoefend en geëxperimenteerd met verschillende keys dus al doende leert men. Ben ook wat leadgitaar gaan spelen en eigenlijk vond ik dat wel grappig. Op mijn vorige albums had ik mensen om me heen maar nu is het een soort “home recording” geworden en bespeeld en doe ik bijna alles zelf. John ken ik al vanuit mijn jeugd en we kwam elkaar tegen in de Punk-Rockscene in Oklahoma. We hebben altijd contact gehouden, speelden regelmatig samen en volgens mij heb ik zelfs zijn eerste live show geboekt. Ik had alles klaar liggen voor dit nieuwe album maar toen kwam de pandemie; ik had mijn band niet en ik dacht “ik vraag John gewoon of hij met mij samen dit album wil opnemen”. Hij vond het een prima idee dus gingen we aan de slag. We zaten niet in één en dezelfde ruimte en stuurden alles naar elkaar op. Alles digitaal, dat had tien jaar geleden nooit iemand gedacht dat we zo een album konden maken en opnemen. Maar echt, zelfs de vocalen klinken anders en het is echt een totaal ander opname proces weet je. Soms nam ik iets op in mijn slaapkamer in plaats van dat je in een studio doet met allerlei andere mensen waarmee je aan het werk bent. Echt totaal anders”.
Springsteen, Petty, Dylan vormen inspiratiebronnen
Op dit nieuwe album krijgen we sterk het gevoel dat we invloeden horen van artiesten als Springsteen, Petty, Dylan en anderen. “Nou, dat klopt wel hoor; het zijn grote songwriters die je daar noemt en het zijn inderdaad een aantal van mijn favoriete muzikanten. Uit hun muziek heb ik veel inspiratie uit gehaald en ik kan niet ontkennen dat ze me muzikaal hebben beïnvloed. Een nummer als ‘The Kid Who Ran Away’ hoort daar wel in thuis en is misschien wel het beste nummer. Als je een songwriter bent (ik ben nu 5 albums onderweg) dan weet je als iets speciaal voelt; dit nummer viel als het ware uit de lucht, er gebeurde iets speciaals.”
Het album is nu uit, de pandemie is grotendeels voorbij en de wereld kent steeds minder restricties. “Gelukkig wel. Hetzelfde is hier in de VS van toepassing. Ik ben nu de draad weer aan het oppakken en hier en daar treed ik op. Dat zal ik voorlopig ook wel blijven doen. Maar verder geen omlijnd plan hoor want daar is het allemaal nog te onzeker voor. Het voelt als een nieuwe fase van mijn leven als muzikant, maar ook voor mijn carrière en zeker op het persoonlijke vlak.”
Artistieke vrijheid als soloartiest
“Bij de eerste vier albums was de focus op mijn volledige band, nu was ik volledig gefocust op John en mijzelf; Sisyphus Happy voelt ook echt als een soloalbum. En eerlijk gezegd vind ik het allebei wel tof hoor; solo kun je intiemer zijn en ben je meer verhalen aan het vertellen. Met een band is dat toch weer anders, moet de aandacht ook verdeeld worden. Bepaalde nummers werken beter met een band en anderen werken weer beter solo. Verder is ook de artistieke vrijheid wel een dingetje; solo ben je muzikaal meer beperkt maar de tekst kan meer impact geven, met de band is het juist de muziek die je meer op de voorgrond kan laten treden. Kortom, ik vind het allebei tof maar dit album past beter bij de Max als soloartiest.”
In Nederland is Max Lockwood Porter geen grote naam maar je bent hier al wel geweest voor enkele optredens. “Dat is waar, en ik moet zeggen, in Nederland krijg ik best wat aandacht en de nodige airplay. In februari 2020, net voor Covid, was ik voor de eerste en enige keer in Nederland. Heb opgetreden in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en nog wat plaatsen, een kleine 5 shows. Was echt top en zou graag terug willen komen. We gaan het zien. Nu eerst wat shows in de VS en verder schrijf ik voorzichtig alweer wat nieuwe liedjes. Ben eigenlijk best een blij persoon op dit moment want ik heb nog voldoende vooruitzichten. Kortom, laten we maar eens kijken hoe en ander gaat lopen. Wie weet tot de volgende keer in Nederland.”
