De Amerikaanse zanger gitarist Lenny Kravitz in de wereld van Prince gedoken! Daar waar Kravitz a voorheen altijd een eigen stijl met oude buizenversterkers en vet gitaargeluid produceerde gaat hij nu op zoek naar het geluid van Prince.

Dat is op dit album vooral in de beats te horen. Natuurlijk was Prince een heerlijke gitarist maar dat is Kravitz ook. Maar voor dit album gaat de man op zoek naar toetsen en klanken van toen. Zoals het  titelstuk dat de afsluiter is van het album. Het past in de sound van Prince. Vette toetsgeluiden met een lichte snaredrum met veel gain en een soort van bolletje geluid dat de ring van de drums weergeeft.

Je hoort het andere geluid van Kravitz al op het openingsnummer ‘It’s Just Another Fine Day’ waar hij de zangstijl met gospel koortjes al  dicht bij het geluid van Prince ligt. Dat kan en met TK 421 denken we dat het even een ode of bevlieging is en dat dit weer het oude Kravitz geluid is. Toch gaat het de kant op van de funk wat Prince ook kent. Met het refreintje wordt het duidelijker. Nog meer invloeden of wordt dit een album als ode gebracht maar een nieuwe Kravitz sound dat gejat is van de meester zelf.
Het lekkere ‘Paralyzed’ krijgt de Kravitz vibe maar met ‘Honey’ en ‘Human’ wordt het allemaal  niet beter. Het idee dat het een verkapte Prince album is, laat je niet los bij het luisteren van het album. Daarmee wordt dit een teleurstellend geheel. Maar ja voor degene die Prince niet goed kent is dit vast een aardig lekker album.