Tilburg, woensdag 28 mei 2025

Sinds zijn debuut Up All Night bouwt Kip Moore stapje voor stapje aan zijn carrière. Met succes overigens. Het nummer ‘Somethin’ ‘Bout a Truck’, afkomstig van dat debuut uit 2012, werd een grote hit en dat helpt natuurlijk. Begin dit jaar bracht hij zijn zesde album Solitary Tracks uit en in het kader van de bijbehorende wereldtournee doet Moore met zijn band vanavond Poppodium 013 aan.

Energie en dynamisch en geen tijd te verspillen

Het voorprogramma wordt verzorgd door de beginnende artiest Gareth die de zaal aardig weet op te warmen. Om stipt negen uur gaat het licht uit en horen we de klanken van “Piano Man’ van Billy Joel door de zaal klinken, waarschijnlijk vanwege de eerste twee zinnetjes ( “It’s nine o’clock on a Saturday / The regular crowd shuffles in”). Met ‘High Hopes’, het catchy ‘Only Me’, ‘Solitary Tracks’, allemaal afkomstig van zijn laatste album opent hij de avond. Moore staat bekend om zijn energieke, dynamische shows en ook vanavond doet hij zijn naam eer aan. Voordat de laatste klanken van het ene nummer uitgestorven zijn is er een volgende gitaarwissel en wordt het volgende nummer alweer ingezet. Er is vanavond geen tijd om te verspillen en het zal pas na ruim een uur zijn dat de Amerikaan even een moment neemt om in gesprek te gaan met de vrijwel uitverkochte zaal. Tot die tijd is het af en toe “Hey Tilburg” en “Come On” waar het publiek het mee moet doen maar dat is geen probleem.

Doordeweeks spelen….

Vorig jaar ontving hij vanwege zijn bijdrage aan de Countrymuziek nog een International Artist Achievement Award en vanavond wordt ook wel duidelijk waarom. Moore is net als zijn band topfit en samen nemen ze het publiek aan de hand mee waarmee hij naast nieuw werk ook terugpakt naar zijn oudere songs. Moore mag dan de frontman zijn, vanavond staat er in Tilburg echt een band die al dertien jaar de wereld rondreist, samen en het oprecht plezier straalt er vanaf Na de eerste drie nummers pakt Moore terug naar eerder werk; ‘Fire & Flame’, het ijzersterke ‘Damn Love’, ‘Crazy’ en ‘Wild Ones’ worden stevig weggezet. En zo is het dus ruim na tienen als hij zich voor de eerste keer echt tot zijn publiek richt en ons deelgenoot maakt van het feit dat hij de liedjes meestal in het donker schrijft en dat het soms lastig is om lang van huis te zijn. “It’s A Wednesday Night Ai” zegt hij en vertelt dat hij eigenlijk niet graag op weekdagen speelt omdat de dynamiek dan anders is dan in het weekend. Maar ja, als je op wereldtournee bent dan moet je wel he……

Een speciale manier van je band voorstellen

Moore en zijn band spelen met een energie alsof het hun laatste avond op aarde is, ondersteund door een geweldige lichtshow. Nummers als ‘Plead The 5th’ en ‘Tennessee Boy’ worden omarmd en het is pas bij ‘Pretty Horses’ dat er een moment van rust is. Vervolgens is er het gevoelige en akoestisch uitgevoerd ‘Pretty Girl’ dat hij al enkele jaren niet gespeeld heeft maar gedurende deze tour voelt hij zich “reconnected” zoals hij het mooi omschrijft. De bandleden worden vanavond niet één voor één voorgesteld maar in een mooie versie van ‘Sweet Virginia’ wordt iedereen beurtelings in de spotlight gezet en zingt solo het refrein “Sweet Virginia if it’s all just a game / Oh tell me my darling / Oh tell me what part I should play”. Bijzonder en mooi bedacht waarbij Kip op de achtergrond op een speaker gaat zitten. Richting het einde van de show wordt natuurlijk ‘Somethin’ ‘Bout a Truck’ de zaal in geslingerd en is er nog een uitgesponnen versie van ‘Come & Get It’. Alsof het nog niet genoeg is springt Amerikaan ook nog het podium af voor een high five met het publiek en is er nog even ruimte om het publiek deelgenoot te maken over zijn zorgen over de “crazy world” waarin we op dit moment leven en waar hij aangeeft dat hij nog steeds hoopvol is. Met ‘Last Shot’ komt er een einde aan deze bijzondere avond in Tilburg. Twee uur lang denderde de Kip Moore-tgv door de zaal . Een puntgave show waarin Kip Moore en zijn band op deze woensdagavond overtuigd en iedereen met een goed gevoel na deze topavond naar huis stuurt.

foto’s: Corné van Groenedaal