Tilburg, zondag 13 november 2022
De eerste keer in Nederland en dus ook de eerste keer in Tilburg. James Bay is vanavond te gast in Poppodium 013 in Tilburg. De zaal was nagenoeg uitverkocht en natuurlijk waren de verwachtingen hoog want in juli van dit jaar bracht de Britse singer/songwriter zijn nieuwe album Leap uit. Als dan om negen uur het licht uit gaat is dat het startsein voor het publiek om Bay met zijn band te verwelkomen. Gekleed in het zwart met een wit T-shirt en mét hoed worden de eerste akkoorden van ‘Best Fake Smile’ ingezet; een stevig nummer dat natuurlijk uitermate geschikt is om de zaal mee te krijgen en afkomstig van zijn debuutalbum Chaos And The Calm. waarmee hij in 2015 doorbrak. Vervolgens krijgen we met ‘Endless Summer’ en ‘Give Me The Reason’ wat materiaal van het nieuwe album Leap en ook dat wordt met groot enthousiasme wordt omarmt.
Zijn grote liefde
Bay oogt vanavond ontspannen, maakt regelmatig grapjes (met name over het stemmen van zijn gitaren) en neemt regelmatig het publiek mee in zijn verhaal én enthousiasme. Leap was feitelijk al in april 2020 klaar maar door de pandemie kreeg hij tijd om nieuwe nummers te schrijven en hij deelt dan ook met ons dat die naar zijn mening beter waren en dus is er nog wel wat gewisseld. Met ‘If You Ever Want To Be In Love’ en ‘Wanderlust’ houdt Bay de vaart er in voordat hij met ‘Us’ en in het bijzonder ‘Let It Go’ een gekozen rustmoment in past. Bij het eerste refrein van ‘Let It Go’, waar Bay mooi door de schijnwerpers wordt uitgelicht, wordt hij zelfs overstemd door het publiek. Dan is het weer tijd om zijn gitaar te stemmen en tussendoor neemt hij ons nog een keer mee naar die moeilijke periode tijdens de pandemie. Heel de wereld zat op slot en ook Bay had het moeilijk in die tijd. Toch kon hij altijd terugvallen op zijn echtgenote én grote liefde Lucie; hierdoor krijgt het persoonlijke en mooie ‘One Life’ nog een extra lading mee.
Een show van wereldformaat
Vervolgens is het tijd voor een verrassing; Bay die samen met Kevin Garrett, de Amerikaanse singer/songwriter die het voorprogramma verzorgt, de Ray Montange cover ‘Jolene’ zingt. Met ‘Silent Love’, ‘Need The Sun To Break’ en ‘Save Your Love’ is er een fraai akoestische set waarna hij het tempo en de intensiteit met ‘When We Were On Fire’ weer opschroeft met een spetterende gitaarsolo op het einde. Bijzonder is zijn solo-uitvoering van ‘Peer Pressure’ dat hij oorspronkelijk als duet met Julia Michaels opnam. Met de rocksong ‘Craving’ wordt het gaspedaal nog één keer ingdrukt en wordt er afscheid genomen van het publiek. Maar zoals bijna bij elk concert staat de uitkomst vast. Natuurlijk komt Bay nog een keer terug; eerst is daar de prachtige ballad ‘Scars’, die mede door de goede band mooi wordt neergezet voordat de definitieve afsluiter wordt aangekondigd. Dat kan natuurlijk maar één nummer zijn en samen met het publiek stroomt de energie nog een keer door de uitverkochte zaal als ‘Hold Back The River’ wordt gespeeld. Een meer dan waardige afsluiter van een bijzondere avond; Bay en zijn band waren in topvorm en mede door de knap samengestelde setlist hebben we een perfecte avond gehad met een liveshow van wereldformaat.
