Zach Gordon, alias Beirut bracht onlangs zijn nieuwste album Hadsel uit. Opgenomen ergens op een desolaat eiland in Noorwegen hervond de in Texas geboren Gorden zichzelf. Op deze site is ook een review terug te lezen en wij waren in de gelegenheid om hem te spreken vanuit zijn huidige woonplaats Berlijn.

Berlijn als creatieve smeltkroes

Gordon was een paar dagen in Amsterdam ter promotie van het aankomende album en wij spraken hem vanuit in zijn studio in Berlijn. “Ja ik was al eens eerder in Amsterdam geweest, jaren geleden. Ik verbleef toen een aantal weken bij een neef dus ik herkende de stad nog een beetje”. Maar Gordon woont en werkt al jaren in Berlijn. “Hoe het leven in Berlijn is? Prima leven, maar als artiest is het best ingewikkeld omdat alles, maar dan ook alles in het teken staat van de creatieve “class”. Alles staat in het teken van muziek, creativiteit en dat werkt verstikkend in deze bijzonder stad. Weet je, muziek en kunst zijn speciaal maar de stad is overspoeld met iedereen die hier een graantje van mee wil pikken. Dat trekt ook een bepaald publiek aan en dat gaat ten koste van de lokale mensen. Je ziet en hoort de laatste tijd ook dat die hier nu wegtrekken. Weg uit deze creatieve smeltkroes waar langzaam maar zeker de nadruk op commercie komt te liggen. Meestal wordt een dergelijke beweging opgevolgd door de Tech-industrie en ook dat merk je nu.

Ik had niet verwacht dat Berlijn zo snel zou veranderen en toch heb ik dat in de 7 jaar dat ik hier nu woon zien gebeuren. Het was best wel relaxed maar in de afgelopen 5 jaar is de ontwikkeling van de stad zo snel gegaan dat het nu alweer op New York lijkt. En juist die stad verliet ik omdat ik me er niet meer thuis voelde. Iedereen wil een graantje meepikken, er hangt een bepaalde competitiedrang en ik ben juist op zoek naar een stad die creatief nog aan het groeien is. Inmiddels is iedereen hier wel commercieel ingesteld, dus je voelt de artistieke integriteit als het ware uit de stad vloeien.

Je vindt de mooie plaatsen nog wel maar je ziet dat men naar Berlijn kijkt vanuit een Instagram-bril en een kopie van een hippe New York wijk of locatie zoekt. Ongelofelijk om dit te zien gebeuren moet ik zeggen, het is bijna confronterend. Maar los van dat aspect is het leven hier prima hier maar dus niet meer zoals het was. Hier gebeurd echt hetzelfde als in Londen, Parijs en New York. Maar er valt nog steeds veel te beleven, ook op muzikaal gebied”.

“Wake-up call”

Na de release van het vorige album kreeg Gordon last van gezondheidsproblemen en moest zelfs zijn tour annuleren. “Weet je, dat was een hele vervelende periode. Ik ben nog niet helemaal hersteld, en ben nog niet geheel klachtenvrij. Ik had vervelende infecties waardoor ik niet kon zingen. In 2019 deed ik 3 tours, de eerste zo’n beetje 100% op antibiotica en steroïden. Ik maakte mijn tour wel af, maar je moet niet vragen hoe. De klachten kwamen steeds terug en toen moest ik mijn concerten afzeggen. En toen kwam ook langzamerhand het besef dat het gewoon niet goed met me ging, ook mentaal niet. Ik heb mijn hele leven al problemen, zowel lichamelijk als geestelijk en in 2019 kwam na een kleine 17 jaar muziek maken en touren het besef dat het gewoon niet goed met me ging. Dat veranderde alles, echt alles. Het was een soort wake-up call en ik besefte dat ik mijn leven anders moest gaan inrichten en zaken anders aanpakken.”

(tekst verder onder video)

Onbegrepen

Gordon komt oorspronkelijk uit Santa Fe, New Mexico maar woont dus al jaren in Berlijn nadat hij ook een tijd in New York gewoond en gewerkt heeft. “Weet je, ik ging met mijn ervaringen en mijn problemen naar Noorwegen. Naar Hadsel om precies te zijn. Ik wilde mijn werkmethoden herontdekken en binnen de isolatie waar ik al eerder ervaring mee had opgedaan muziek maken. Ik had al eerder in mijn leven ervaren dat mijn muzikale interesses niet altijd en automatisch bij mijn omgeving pasten. Zo hou ik bijvoorbeeld van Mariachi-muziek maar tijdens mijn jeugd begreep niemand dat. Het voelde alsof dat niet was “toegestaan” begrijp je? ….. het voelde niet goed. “White” versus “Hispanic”. Al mijn vrienden deden Punk en Rock en ik had en kon daar helemaal niets mee. Door mijn muzikale voorkeur kwam ik qua muziek in een soort van isolatie terecht. En juist nu had ik behoefte om dat gevoel terug te kunnen krijgen. Dat gevoel van alleen op de wereld en op jezelf aangewezen zijn. Zowel creatief als muzikaal Dus geen band om me heen want dat brengt verantwoordelijkheden en zorgen met zich mee. Want als ik weer een tournee moet afzeggen hebben zij geen inkomen. Want dat gebeurde er in 2019 toen ik vanwege mijn problemen de tour moest annuleren. Het was mijn gezondheidsprobleem maar simpel gezegd betekende dat wel dat mijn band geen inkomen had. Dat inzicht was spannend maar noodzakelijk. Ik moest weer alleen zijn en verantwoordelijk voor mijn eigen daden. Dus terug naar mijn jeugd in Santa Fe toen niemand muziek met me wilde maken of interesse had in mijn muziek.”

Calexico

Als we aan New Mexico denken komt vanzelf de naam Calexico naar boven. “haha, ja dat snap ik wel. Weet je, ik heb zelfs getourd met Calexico, omdat onze stijlen elkaar raakten. Volgens Amerikaanse begrippen zijn Tucson en Santa Fe niet zo ver van elkaar verwijderd toch? Die paar honderd kilometer rijden we ook voor een goede maaltijd, haha.  Maar even serieus, mijn eerste Europese tour was als opener voor Calexico.”

Dit nieuw album is dus helemaal tot stand gekomen op het eiland Hadsel. “Inspiratie in Noorwegen; tsja….ik ga gewoon zitten en begin te schrijven. Ik kan het niet goed of anders uitleggen. Het is gewoon een proces en het overkomt me als het ware. Ik kan dat niet goed onder woorden brengen. Ik neem altijd wel mijn omgeving in me op en verwerk dat op mijn eigen manier. Het is veel percussie en drums die ik op een computer heb gemaakt. Ik heb ook veel gebruik gemaakt van een drummachine. Ik had alle apparatuur meegenomen naar Noorwegen. Totaal krankzinnig eigenlijk…. Haha”. Het geluid van het orgel werd er door gemixt; dat reflecteert de omgeving en dat zorgt ervoor dat die stormachtige percussie een soort van warme gloed over zicht krijgt. Het weerspiegelt ook de periode dat ik daar met mijn vriendin woonde. Dat gevoel van het leven in een cabin die door een haardvuur verwarmd wordt en zich ergens op een eiland in Noorwegen bevind. Blootgesteld aan extreme weersomstandigheden zoals wind, sneeuw en het beuken van de oceaan. Dus de chaos van het weer maar ook het gevoel van de warmte van het verblijven in een soort van isolement. Dat zijn feitelijk de belangrijkste ingrediënten die de inspiratie vormden als je het zo kunt omschrijven.” En op dat eiland staat een kerkje met een nog steeds functionerend orgel dat nadrukkelijk deel uit maakt van de sound van dit album.”

Als Gordon een foto van een kerk door de camera toont zegt hij: “Het kerkorgel had ik online gevonden, het is een harmonium orgel zoals jullie dat noemen. Ik vroeg de eigenaar van de cabin of hij het kende en hij introduceerde mij aan diegene die de kerk beheerde en dus ook het orgel. Van het een kwam het ander en uiteindelijk kreeg ik de sleutels van de kerk en liet hij me even 1 of 2 weken per week weten als de kerk weer was opgewarmd. Op deze manier kreeg ik de gelegenheid om het orgel te bespelen en opnames kon maken die ik later weer voor het album wilde gebruiken. Mijn vriendin is Duits maar spreek vloeiend Zweeds en met haar hulp konden we ons prima verstaanbaar maken. We kregen steeds meer verbinding met de lokale mensen maar ook met de kerk en zijn orgel. Het landschap speelde ook mee en werd voor mij een soort van “genezing”; Ik heb door de jaren heen een “persona” ontwikkeld en daar, in die absolute isolatie en omgeven door extreme weersomstandigheden, werd ik eigenlijk weer nederig. Ik werd weer kind, zag het noorderlicht, besefte dat we als mens klein en nederig moeten zijn en het verblijf daar deed me weer de kwetsbaarheid inzien.”

Tour

De komende maanden volgt er geen uitgebreide tournee ter promotie van Hadsel. Er staan slechts een paar shows in Berlijn gepland. “Weet je, in 2019 was een wake-up call voor me. Ik vind optreden gaaf maar het bezorgt me ook veel stress en spanning. Dat weet ik inmiddels en daar moet ik gewoon rekening mee houden. Het kan zo maar zijn dat er nog een paar concerten bij komen hoor. Dus deze eerste reeks gaat een soort test worden voor mij want het is alweer enkele jaren geleden dat ik een optreden gaf. Maar de planning is inderdaad een beperkt aantal optredens. Het is even niet anders. En als ik dan toch buiten Berlijn iets wil doen dan denk ik aan Amsterdam, Brussel of Paris, dat is echt wel de grens.”

Als afsluiting nog even terug naar het album. In het verleden werd Gordon omringd door muzikanten en vrienden maar op dit album is alles anders. “Nee kopt, ik heb het helemaal alleen gedaan; schrijven, spelen maar ook het opnameproces. Wel was het lastig om de opnames te mixen tot een goed eindproduct. Dus toen ik in Berlijn terug kwam realiseerde ik mijzelf dat ik tijdens de opnames wat zorgvuldiger had moeten zijn. “it was a mess” zullen we maar zeggen. Ik heb het meeste zelf gemixt en verder heb ik wat hulp gehad van één vriend van me in de VS en die heeft een paar nummers van een zekere dood gered, haha. Mooi voorbeeld hiervan is de openingstrack en titelsong. Dus daar heb ik wat hulp gehad maar verder is dit echt een soloproject. En soms ben ik ook eigenwijs geweest en heb mijn versie gebruikt op het album. ‘So Many Plans’ is zo’n voorbeeld waar ik de opnieuw gemixte versie links heb laten liggen.