Onlangs was daar het nieuwe album Unwanted van de uit Manchester afkomstige formatie Pale Waves. Wij waren in de gelegenheid om frontvrouw Heather Baron-Gracie een paar vragen te stellen.

Natuurlijk….. Covid

Het allereerste dat opvalt is toch het uiterlijk van Heather; we waren zo gewend aan die zwarte haren maar nu eerst maar een compliment over de blonde coupe en de vraag of ze bewust een blondine is geworden. “Dank je. Haha. Klopt; Ik en nu een echte blondine. Ik heb jarenlang zwart haren gehad en wilde dit jaar eens een keer wat anders, en dat bedoel ik echt anders ja”. Tijdens Covid bracht de band hun tweede album Who Am I? uit. Hoe was het om in die tijd als Pale Waves een album uit te brengen? “Het was echt heel vreemd. We mochten natuurlijk eigenlijk niet eens ons huis verlaten en er waren zeer strenge maatregelen. En we hadden gewoon echt hard gewerkt om dit album af te krijgen en uit te brengen. Normaal gesproken breng je een album uit en dan zoek je je fans op. Je gaat optreden, zoekt de connectie maar dat kon allemaal niet. De enige verbinding had je eigenlijk als je digitaal wat kon organiseren. Het was gewoon een bizarre tijd. Aan de andere kant kunnen we ook niet te veel klagen want iedereen was beperkt in zijn of haar mogelijkheden. We zaten allemaal in dezelfde situatie maar tegelijkertijd wilden we het album echt uitbrengen.” Toen het einde van Covid naderde dachten jullie; kom we maken er nog eentje en brengen een derde album uit? “Nou ja, eigenlijk wel. We wilden onze tijd eigenlijk gewoon goed en nuttig besteden; we konden niet touren dus we besloten opnieuw de studio in te gaan. Ik had genoeg ideeën en dus toen de wereld weer een beetje open ging hadden wij ons derde album geschreven. Dus eigenlijk is het wel zo’n beetje gegaan ja. Al met al hebben er ongeveer 5 tot 6 maanden over gedaan, iets wat best snel is maar het ging ook weer als vanzelf”.

Alternatieve rockband

Ook op The Unwanted ontkomen we niet aan de maatschappelijk betrokkenheid en in het speciaal als het gaat ook over LGBTQW-community. “Ik snap wel dat je dat zegt maar nee, het heeft een wat bredere bedoeling en lading naar mijn mening. Je moet dit echt breder zien, niet alleen over de  LGBTQW-beweging maar in zijn algemeen over de fans van onze band. Ik ben echt van mening dat er anders naar onze fans wordt gekeken dan naar fans van andere bands. Maar dat geldt ook voor mezelf hoor; ik kan het begrip “Unwanted” ook op mezelf reflecteren in de periode dat ik bijvoorbeeld naar High School ging. Ik kan er niet de vinger achter krijgen maar we worden op de een of andere manier toch anders bekeken. Dus laten we het houden op de “Pale Waves – community.” Het album kwam uit op het moment dat Nederland in het teken stond van Pride. Denk jij dat wij meer open minded zijn dan in de UK? “Nou, dat zou ik niet kunnen stellen. Het is hier ook best oké hoor. Wat dat betreft zijn we hier in de UK ook een stuk vooruitstrevender dan bijvoorbeeld in Amerika. Best progressief al zeg ik het zelf. De wereld heeft nog wel wat te leren hoor als we het over acceptatie van mensen hebben. En dan heb ik het niet alleen over seksuele geaardheid, maar echt in zijn algemeenheid. Maar om antwoord op je vraag te geven; de UK is best open minded. Voor dit album werkte de band samen met Zakk Cervini (o.a. Blink 182) als producer. De vraag is natuurlijk waarom hij en wat voegt hij toe en is het niet zo dat hij een band vaak wat “Amerikaanser” laat klinken? “Zakk heeft een bepaald geluid dat als een soort van aura om hem heen hangt en dat hij overal mee naar toe neemt, waar ook ter wereld. Hij begreep eigenlijk meteen wel de bedoeling van ons en kon dat ook onmiddellijk in de muzikale richting omzetten. Wij wilden “sonic” gezien een luid en stevig album maken en hij raakte meteen de juiste snaren en wist meteen het juiste geluid te produceren. Toen we samen kwamen voelde het echt als een “match made in heaven”. Al met al echt indrukwekkend. Yeah, dat van dat meer Amerikaanse georiënteerde geluid klopt wel hoor en ik snap ook wat je zegt. Veel bands die door deze sound populair zijn komen uit de VS dus dat is wel logisch. Veel UK bands neigen meer naar het Indie geluid en dat is gewoon niet mijn bedoeling. Dat wil ik niet. Het is echt heel simpel; ik wil dat Pale Waves als een alternatieve rockband wordt gezien.”

De band vertrouwt me blindelings

Als je goed naar de teksten luistert kunnen we niet anders concluderen dat deze vaak persoonlijk zijn zoals bijvoorbeeld bij ‘The Hard Way’ over een meisje dat zelfmoord pleegt. “Dat klopt, het is een soort van therapie voor mezelf. Ik schrijf het liedje en de teksten en verwerk mijn eigen emoties over dat onderwerp of over die gebeurtenis(sen) eromheen. Ik verweef het als het ware met elkaar. Maar het voelt wel raar soms want als ik liedjes schrijf voel ik ook daadwerkelijk de emoties waarover ik schrijf. Voor mij is het een soort van therapie want ik ervaar die gebeurtenis weer op mijn eigen manier. Soms is dat erg intens en met anderen erover spreken zorgt ervoor dat je jezelf ook weer wat beter gaat voelen hoor. Het is niet alleen maar zwaar, donker en droefenis.” En jij schrijft bijna al het materiaal toch? Klopt, ik ben de belangrijkste tekstschrijver. De rest van de band vertrouwt me blindelings, ook over de onderwerpen waar ik een liedje over wil schrijven. Ze vinden die rolverdeling ook prima hoor en vertrouwen me echt. En samen zorgen dat voor de sound en de muzikale invulling”. Als ik zo vrij mag zijn vind ik Unwanted inderdaad wat meer “alternative” met een wat grotere diversiteit dan jullie eerste twee album. “Het is naar onze mening oprecht ons beste album tot nu toe. We willen met Unwanted laten zien en horen dat we echt een band zijn. Dat willen we uitstralen. Bij het eerste en tweede album verschuilden we ons nog achter synths, backing tracks en andere snufjes en dat wilden we nu gewoon niet meer. Terug naar de basis en recht doen aan datgene dat we willen zijn; een alternatieve rockband. Dat proces had tijd nodig en we moesten als band ook gewoon nog groeien en zelfvertrouwen opbouwen.”

Naar Japan….

Als Pale Waves zijn jullie niet bang om jullie mening te ventileren. Helpt dat of werkt het tegen je? “Ik denk dat het ons helpt omdat we oprecht zijn. We hebben een sterke eigen mening en die durven we ook uit te spreken. Ik wil me niet achter iets of iemand verschuilen of “fake” overkomen. Ik wil gewoon geloofwaardig zijn. Gewoon echt en oprecht!” Jullie hebben een druk tourschema voor de boeg; Canada, USA en zelfs Japan staat met een aantal concerten op de planning. Maar voorlopig geen Nederland?  “Haha….. yep, het is een groot avontuur, ik weet het. Tokyo, Osaka en nog drie, ongelofelijk hè. De mensen zijn zo bijzonder daar he. Zo beleefd. En tja, ik wil wel naar Nederland komen. We hebben al best veel concerten gegeven en op festivals gestaan, Mijn nicht woont zelfs in Amsterdam, ik kom er graag maar we wachten op onze agent. Dus…….  Unwanted is uit, jullie gaan op tour. Ben je al bezig met het schrijven van nieuw materiaal? “Ik heb wel wat nieuwe ideeën maar ik ben nog niet bezig om die uit te werken. Mijn hoofd zit nog helemaal vol van het Unwanted-album en we hebben nog een drukke periode voor de boeg dus ik wil me daar  nu even op focussen.” Dan toch nog even terug naar die verandering van het uiterlijk van Heather. Want naast het feit dat ze nu een blondine is geworden is de frontvrouw altijd met mode en make-up bezig. “Ik vind dat het uiterlijk misschien net zo belangrijk is als de muziek. Het gaat voor mij eigenlijk hand in hand. Ik ben altijd met  mode bezig geweest. Ik vind het leuk om er mooi uit te zien en het zorgt ook voor een stukje verbinding met mensen én met je fans. Kortom, het is een stukje van mezelf.” Laatste vraag; hoe doet het album het in de UK zo net na de release? “Number 5 in the charts after Beyoncé en Harry Styles.”. Geen slecht resultaat lijkt me.