Ghost Woman keert terug met een nieuwe, scheurende single The End of a Gun, gekoppeld aan een geniale begeleidende video, geknipt uit verschillende motorfilms uit de jaren 60, waaronder Hell’s Angels’69. De track komt voort uit supporttours met Dry Cleaning en Brutus en wordt vandaag gedeeld tezamen met nieuws over nieuwe data voor de aanstaande headline tour welke kort na de release van het nieuwe album Anne, If op 20 januari van start zal gaan.
De afgelopen jaren was Ghost Woman Evan Uschenko’s uitlaatklep voor zijn interesse in songwriting en opname, die begon na een aantal jaren als sideman te hebben gespeeld in verschillende Canadese indie-ensembles, met name in de Michael Rault-band, een groep die vertoont een vergelijkbare affiniteit voor perfect gekozen, deels ouderwets aanvoelende gitaarpop. Na het titelloze debuut uit 2022, uitgegeven door het in het VK gevestigde Full Time Hobby met lovende kritieken, presenteert ‘Anne, If’ een iets uitgebreidere visie van wat Ghost Woman te bieden heeft.
Het geluid van ‘Anne, If’ komt zeker overeen met eerdere output: de muziek werd (bijna) volledig door Uschenko zelf uitgevoerd en opgenomen op zijn vertrouwde Tascam 388 bandrecorder, tijdens wat hij beschrijft als een “vreemd nieuw hoofdstuk” in zijn leven, wonen in een groot afgelegen huis met niets anders te doen dan muziek opnemen, oude VHS-films kijken en maaltijden koken boven een open vuur in de achtertuin. “De mogelijkheid om op elk moment van de dag geluiden te maken en op te nemen, had een grote invloed op de manier waarop ik werkte en wat er werd geproduceerd“, zegt hij. En de resultaten zijn geweldig; Uschenko slaagt erin om meer stilistisch terrein dan ooit te bestrijken, terwijl hij van begin tot eind een sterke doorgaande lijn behoudt. Hoewel sommige nummers bijna rechtstreeks lijken te verwijzen naar bepaalde bands en tijdperken van rockmuziek, is niets daarvan ooit pure imitatie; Uschenko’s melodische gevoel – tegelijk afstandelijk (op een Pavement-achtige manier) en verlangen (de innemende melodieën en harmonieën van Crosby, Stills en Nash worden meer dan eens opgeroepen) – lijmt het album aan elkaar.
De warme, ongecompliceerde productie – die doet denken aan Captain Beefheart uit het Safe As Milk-tijdperk, de eerste paar Beak-albums of Shel Talmy’s producties uit de jaren 60 voor The Creation of The Kinks – breit het geheel ook samen, en het perfect tape-verzadigde, analoge geluid biedt een aangenaam tegenwicht voor de huidige wereld van digitale opnames, plug-in-effecten en “we lossen het later wel op“-houdingen.
Uschenko schuwt het idee dat de band – in ieder geval volledig – een “soloproject” is, aangezien de liveshow van Ghost Woman in hoge mate een bandcentrische aangelegenheid is, tegenwoordig bestaande uit creatieve en romantische partner Ille van Dessel (Poolface) aan de drums en Nick Hay, afkomstig uit Uschenko’s geboorteplaats, die alle snaargerelateerde taken uitvoert. De liedjes van ‘Anne, If‘ die hun weg naar het podium hebben gevonden tijdens de vele live data van dit jaar in Canada en Europa (inclusief het openen van London Calling en een recente reeks shows met indie-folk-pop-lieveling Chad Van Gaalen) beginnen al aan te nemen nieuwe vormen, en de band – in welke formatie dan ook – is niet te missen. Op 9 maart in Brugge of 12 maart in Utrecht bij De Helling bijvoorbeeld.
