Het in Londen gevestigde achtkoppige caroline is verheugd om aan te kondigen dat hun gelijknamige debuutalbum, gemixt door John ‘Spud’ Murphy (black midi, Lankum), op 25 februari 2022 zal worden uitgebracht via Rough Trade Records!
Caroline begon begin 2017, voortkomend uit wekelijkse improvisatiesessies. Bandleden brachten hun gedeelde invloeden samen, waaronder emo uit het Midwesten, Appalachian folk, minimalistisch klassiek en verschillende vormen van elektronische muziek, en breidden langzaam hun gelederen uit naarmate de nummers zich ontwikkelden. Rough Trade bracht hun debuutsingle “Dark blue” uit in maart 2020, en het achttal werd genomineerd als Ones To Watch bij de 2020 AIM Awards, waar ze nipt werden verslagen door Arlo Parks. Een tweede single ‘Skydiving on the library roof’ volgde in mei 2021.
Aangekomen bij de derde single ‘IWR’, krijgen we er een prachtige zelf-geregiseerde video bij. Mike O’Malley legt de gedachte achter de nieuwe single ‘IWR’ uit: “Jasper was sending a lot of home-recorded nylon guitar and singing ideas, and one just stuck because it was just a really beautiful vocal melody. We had an initial guitar-based idea, then we decided that on a certain chord this wall of violins should come in.” They experimented with an idea of “extreme closeness,” recording the guitar as quiet as possible, with the microphone placed right next to it and the gain turned up to the maximum.”
Een versie van ‘Dark blue’, de sublieme eerste single van Caroline opent het album, geschreven op de dag dat Casper Hughes, Jasper Llewellyn en Mike O’Malley een half decennium geleden voor het eerst samen begonnen te spelen. Llewellyn en Hughes ontmoetten elkaar op de universiteit in Manchester, en toen ze naar Londen verhuisden, nodigden ze Llewellyns oude vriend Mike O’Malley uit om een groep te vormen, die repeteerde in de zolder van een pub in Zuid-Londen. Maar terwijl ze die hypnotiserende ‘Dark blue’ riff bleven spelen, werd het duidelijk dat er iets heel diepers aan het ontstaan was. “Once ‘Dark blue’ got more structured we thought a sultry violin would be good”, zegt O’Malley. Om daarin te voorzien, rekruteerden ze Oliver Hamilton. Naarmate het geluid van de band bleef groeien, groeide ook hun line-up, en uiteindelijk werd het een achtkoppige band, aangevuld met trompettist en bassist Freddy Wordsworth, een andere violiste Magdalena McLean, percussionist Hugh Aynsley en fluit, klarinet en saxofonist Alex McKenzie. Tegen de tijd dat de cast zich tegen het einde van 2019 vestigde, waren de nummers tot uitgebreide en emotionele stukken geschreven, hun rijke palet putte uit een mix van koorzang, Midwest-emo en O’Malley en Llewellyn’s roots in Appalachian folk.
Op ‘Caroline’ kunnen liedjes als een lawine cascaderen met de volle kracht van al die instrumenten, gierend en rommelend op de rand van een totale ineenstorting. Op andere momenten glijden ze terug naar onmogelijk breekbare momenten van stilte – een simpele baslijn of een geratel van een snare als het enige geluid te midden van een donkere zee van stilte. Caroline weet precies de juiste balans tussen terughoudendheid en loslaten. “Sometimes things sound much better when there’s empty space,” zegt Llewellyn. “Sometimes you might populate [a song] with too many things and forget that an element on its own is enough.”
Caroline is – Jasper Llewellyn – akoestische gitaar, cello, drums, zang. Mike O’Malley – elektrische gitaar, zang. Casper Hughes – elektrische gitaar, zang. Oliver Hamilton – viool. Magdalena McLean – viool. Freddy Wordsworth – trompet, bas. Alex McKenzie – klarinet, fluit, saxofoon. Hugh Aynsley – drums, percussie.
