Bluesrockicoon Walter Trout berijdt een formidabele creatieve golf en gaat 2024 tegemoet met een rauw, wild en aangrijpend album genaamd Broken. Het album bevat gastoptredens van powerhouse Beth Hart, Dee Snider van Twisted Sister en mondharmonicavirtuoos Will Wilde. Het album wordt op 1 maart uitgebracht op Provogue / Mascot Label Group.

We zijn allemaal gebroken. Maar niemand is onherstelbaar. Het is een filosofie waar Walter Trout zeven onstabiele decennia lang naar heeft geleefd in het hart van de Amerikaanse samenleving en bluesrockscene. Zelfs nu de wereld meer dan ooit gebroken is – door politiek, economie, sociale media en cultuuroorlogen – beschrijft het nieuwste album van de legendarische Amerikaanse bluesman ‘Broken’ de bittere schisma’s van het moderne leven, maar weigert eraan toe te geven.

“Ik heb altijd geprobeerd positieve nummers te schrijven, en dit album is dat niet helemaal”, meent de 72-jarige over de volledig uit originele songs bestaande tracklist. “Maar ik blijf altijd hopen. Ik denk dat ik daarom dit album heb geschreven.”

De afgelopen halve eeuw, hoe rotsachtig zijn pad ook was, hebben hoop en veerkracht altijd de weg verlicht. Het ritme van Trouts ongelooflijke verhaal is bekend: de traumatische jeugd in Ocean City, New Jersey; de gedurfde verhuizing naar de westkust in ’74; de veelbelovende maar chaotische sideman wisselt af met John Lee Hooker en Big Mama Thornton; de razende verslavingen die de boogie op de een of andere manier nooit konden stoppen toen hij begin jaren ’80 bij Canned Heat speelde.

Zelfs nu nog zullen sommigen Trout’s gitaarspel uit het midden van de jaren ’80 in de line-up van John Mayall’s legendarische Bluesbreakers aanwijzen als zijn hoogtepunt in zijn carrière. Maar voor een veel grotere meerderheid van de fans is het bloed, het hart en de ziel van zijn solocarrière sinds 1989 de belangrijkste gebeurtenis; de zangkunst van de bluesman reikt altijd naar een  een hogere waarheid, gaat altijd vooruit en deinst nooit terug.

Het is een weergaloze creatieve inslag die wordt onderstreept door de regelmatige triomfen van de gitarist tijdens ceremonies, waaronder de Blues Music Awards, SENA European Guitar Awards, British Blues Awards en Blues Blast Music Awards. De iconische Britse DJ ‘Whispering’ Bob Harris sprak voor miljoenen toen hij Trout in zijn autobiografie uit 2001, The Whispering Years, uitriep tot ‘de grootste rockgitarist ter wereld’.

Als hij niet die altijd  zoekende artiest was, zou Trout de tijd kunnen markeren en kunnen genieten van alle glorie uit het verleden, waarbij hij de strijd aan een jongere generatie zou overlaten. Maar dat is niet genoeg, meent de nog steeds hongerige veteraan. “Ik moet groeien. Ik wil een artiest zijn die een belangrijke bijdrage levert. Ik voel me jong. Ik weet dat ik dat niet ben. Maar in mijn hoofd ben ik nog steeds 25 en wil ik beter worden en iets doen wat ik nog niet eerder heb gedaan.’

Het album is opgenomen in Kingsize Soundlabs in LA met producer Eric Corne. “Dit is ons 15e album samen”, rekent de bluesman. “Eric en ik hebben gewoon een prettige manier van werken, man. Een vriend die de studio binnenkwam, naar ons keek en zei: ‘Man, jullie zijn als een machine’. Het is onuitgesproken.”

Een aantal gastartiesten sloten zich voor het eerst aan bij Trout. “Ik dacht dat mijn vriendin Beth Hart zich kon identificeren met het titelnummer, Broken”, zegt hij over de zangeres wiens vurige zang samenvloeit met die van hemzelf. “Dee Snider van Twisted Sister plaatste een live-opname van mij op zijn Twitter en zei: ‘Luister naar deze verdomde gitaarheld’. We raakten aan de praat en werden vrienden. Hij kwam de studio binnen en ik wist dat ik een nummer voor hem moest schrijven. Bleed ontstond toen we zo goed als klaar waren. Mijn drummer Michael Leasure zei tegen mij: ‘Hé, Walter, je speelde met John Lee Hooker en Canned Heat, dit is je 31e album en je hebt nog nooit een boogie gespeeld. Hoe zit dat? Dus ik zei: ‘Oké, fuck it, laten we een boogie doen.’ Ik kan een beetje mondharmonica spelen, maar ik dacht: ‘Laten we dit nummer naar een hoger niveau tillen.’ Er is een jonge mondharmonicaspeler in Engeland die de beste is die ik ooit heb gehoord, Will Wilde. Hij heeft de ziel en de kracht van Paul Butterfield, maar koppelt dat aan een verblindende virtuoze techniek.’

Elders, in het weemoedige Talkin’ To Myself, liet Trout zich inspireren door de hits die in zijn jeugd uit de AM-radio knetterden, en voor het tedere instrumentale Love Of My Life (“Die vanzelfsprekend voor mijn vrouw Marie is.”) waren geen woorden nodig.

Met galgenhumor merkt Trout op dat zijn nieuwe album opent met een nummer genaamd Broken en eindigt met een nummer genaamd Falls Apart. Hij kan het verband tussen de persoonlijke en de sociaal-politieke stemming die in de lucht hangt niet ontkennen, en als zodanig liggen tussen die twee boekensteunen enkele van de meest rauwe nummers uit zijn carrière. Toch wijst de hoop de weg met het idee dat muziek ons ​​kan helpen gebrokenheid te overwinnen – noot voor noot.