De Amerikaanse rockact Black Stone Cherry is aan een goede opmars bezig. Inmiddels weet de band met Chris Robertson en gitarist Ben Wells de energieke Southern Rock op eigen benen in de grote zalen te zetten. De band tourt door Europa en de band stond in Tilburg hun recente album Family Tree te promoten.

‘Ja, we komen uit dezelfde streek Kentucky, zoals de titel van het vorige album klonk. We kennen elkaar van middelbare school en zijn met elkaar opgegroeid,’ verteld gitarist Ben Wells. Het vorige album hebben we namelijk opgenomen in Kentucky. Gewoon lekker thuis en daardoor heeft het deze naam meegekregen. Het was het eerste album waarbij we alles zelf hebben uitgevoerd. De productie en de extra musici waaronder de blazers, ook die komen uit Kentucky. Dat vonden we genoeg reden om het album ook zo te noemen.
“Dit beviel ons wel waardoor we het met Family Tree weer hebben gedaan. Sommige songs zijn rocksongs maar er staan ook meer songs op die gelinkt zijn aan verhalen die we kennen en hebben beleefd. Met dit album was het vooral een luchtig album te maken. Het meest serieuze nummer op dit album is ‘My Last Breath’. Het is meer een persoonlijk verhaal waar mensen zich in kunnen vinden.”

We zijn een enorme fan van Warren Haynes. We hebben hem ooit eens in New York ontmoet en kwamen hem in de zomer van 2017 weet tegen. Eenmaal in de studio waren we bezig met het nummer Dancing in the Rain. We zeiden; dat is wel een song voor Warren! En we vroegen het management en hebben het nummer als demo naar hem verzonden. Verrassend genoeg zei Warren dat het geen probleem was en dat hij dit ging doen!
Dat is toch fantastisch! Wij hebben het nummer in Kentucky opgenomen en hij thuis in Cunnecticut. Met wat heen en weer mailen is het allemaal goed gekomen! En hij vraag of het goed was. Bijzonder weer want wij vonden het meer dan fantastisch!”

“We zijn langzaam de wereld veroveren als support act voor de grote zalen en nu mogen we wat eigen tours doen. Het is wel bijzonder dat we hier in Nederland vooral als hoofdact kunnen spelen. Om te blijven groeien zoeken we steeds andere zalen om zo bij de fans te komen. Het is nu een soort tijd om helemaal door te breken. We kijken er naar uit om op de grote festivals te spelen. We zijn blij dat we op Wacken staan en er komen nog wat grote festivals bij.”

“Daarnaast spelen we iedere keer een andere setlist dat houdt ons bij de les en vinden het heerlijk om oude songs en nieuwe te mixen. Zo nu en dan spelen we wat covers in de set. Het gaat meestal natuurlijk en spontaan wanneer we dit doen. Het is niet afgesproken. Meestal hebben we het al eens eerder gespeeld om het live te spelen maar dat maakt het ook heerlijk om steeds live op het podium te staan. Wanneer we een vaste setlijst hebben is de spanning misschien weg.”

De band geeft live een energieke show. De bluesrock is meer rock dan blues en de lol op het podium van de mannen is enorm. Het is een geoliede muzikale machine dat hierdoor veel ruimte krijgt om het live op een verschillende manier dit vorm te geven. Het maakt juist daarom deze band levendig en is het een lust voor oog en oor om deze band te zien. Volgend jaar op een van de festivals, mis het niet!